De blizzard
Door: Kiki
07 Februari 2016 | Verenigde Staten, Washington, D. C.
Hallo allemaal,
Terwijl het zuiden van Nederland door de straten host, komt hier weer eens een update vanuit DC. Deze update staat natuurlijk vooral in het teken van de blizzard!
In de dagen voor de blizzard nam de spanning in de stad toe. Het leek wel of WOIII op punt van uitbreken stond. Het was superdruk in de winkels, schappen stonden leeg. Iedereen sloeg voorraden in voor de dag des onheils. De dag voor de blizzard probeerde Kim te midden van deze drukte ook nog even wat boodschapjes te doen, maar het was zo druk dat iemand gewoon zijn boodschappenkar heeft gejat toen hij iets uit een schap wilde pakken, er waren te weinig karren. Nou ja!
Op de eerste dag van de blizzard (vrijdag) ben ik ‘s ochtends nog met Michelle (de moeder van Zinnia) en de kids door het bos gaan wandelen. Heerlijk, de kinderen hadden veel pret. Later sloten Kim en John (de vader van Zinnia) zich ook aan voor een lekkere pizza-lunch. Zowel John als ik hadden sneeuw-vrij, een preventieve maatregel om te voorkomen dat mensen op weg terug van hun werk vast kwamen te zitten in de sneeuw. Tijdens de lunch begon het inderdaad te sneeuwen dus we hebben niet al te laat afscheid genomen en zijn teruggeploegd naar ons eigen huisje door de sneeuw. Quin vond het natuurlijk fantastisch.
Het heeft die avond, nacht, ochtend en middag aan een stuk door gesneeuwd. Er waren wel wat mensen op straat maar slechts sporadisch. Ook wij konden niet naar buiten, zeker niet met de kinderen. In de loop van zaterdagmiddag ging de sneeuwbui over in een echte sneeuwstorm (blizzard), gaaf om een keer te zien hoe de wind de sneeuw door de straten blies. Kim en ik begonnen ons wel even af te vragen of het ooit nog op ging houden, maar zaterdagavond begon het sneeuwen inderdaad af te nemen. Uiteindelijk is bij ons tussen de 50 en 60cm sneeuw gevallen in 30uur tijd. Supertof om een keer mee te maken.
Zondagochtend trokken wij de kids meteen hun sneeuwoutfits en snow boots aan en gingen we op pad. Het was schitterend: nog heel rustig, stralende zon, en heeeeeeeeeel veeeeeeeeeeeeeeeeel sneeuw! Joaquin heeft er flink doorheen gerold. We hebben heerlijk gewandeld (op de weg, op de stoep was helemaal geen optie) en we hadden ontzettend mazzel omdat iemand een slee had achtergelaten langs de kant van de weg. Daar heeft Joaquin erg veel plezier van gehad. De heren waren vervolgens zo moe dat ze in slaap vielen terwijl Kim en ik nog een lekkere wandeling naar de Potomac hebben gemaakt. Ook daar was het prachtig, de rivier was helemaal dichtgevroren en natuurlijk weer heel veel sneeuw.
Maandag en dinsdag had vrijwel iedereen sneeuwvrij (inclusief ik dus). Van de ene kant heel leuk, van de andere kant heel frustrerend omdat ik al mijn proefpersonen moest afzeggen. Maar we hebben wel genoten van de sneeuwtijd. Maandag hebben we bijvoorbeeld een hele poos met Zinnia & Co gesleed en wederom geluncht, gezellig!
We hebben ook nog andere leuke dingen gedaan. Schaatsen natuurlijk (ieder weekend inmiddels), dit keer ook met de NASA’s erbij (de familie waarvan mama bij NASA werkt). Lekkere en gezellige lunches. Naar het raketmuseum (100e keer) met Zinnia, waar Quin en Zinnia ook nog onder de Sesamstraatfilm over de ruimte elkaar kusjes aan het geven waren. Ik dacht dat die fase nog een jaar of twaalf zou duren.
En ondertussen is het aftellen dus echt begonnen. Kim is voor de laatse keer vertrokken, opa voor de laatste keer gekomen. De uitnodigingen voor Joaquin’s afscheidsfeestje zijn uitgedeeld, de plannen om naar het vliegveld te gaan gemaakt. Een heel raar idee. Voor Joaquin zal het een zware dobber worden want hij heeft het hier zo naar zijn zin op school en met zijn vriendjes en vriendinnetjes. Ook ik vind het wel een beetje jammer. Natuurlijk zijn we wel superblij om weer herenigd te worden met Kim, maar we hebben hier toch inmiddels ook wat leuke contacten gelegd.
Morgen gaan Quin en ik in ieder geval nog met de NASA’s skieeen op een berg hier in de buurt, daar hebben we heel veel zin in!
Nog een fijn weekend allemaal en voor de zuiderlingen: Alaaf!
Liefs van ons allemaal.
Terwijl het zuiden van Nederland door de straten host, komt hier weer eens een update vanuit DC. Deze update staat natuurlijk vooral in het teken van de blizzard!
In de dagen voor de blizzard nam de spanning in de stad toe. Het leek wel of WOIII op punt van uitbreken stond. Het was superdruk in de winkels, schappen stonden leeg. Iedereen sloeg voorraden in voor de dag des onheils. De dag voor de blizzard probeerde Kim te midden van deze drukte ook nog even wat boodschapjes te doen, maar het was zo druk dat iemand gewoon zijn boodschappenkar heeft gejat toen hij iets uit een schap wilde pakken, er waren te weinig karren. Nou ja!
Op de eerste dag van de blizzard (vrijdag) ben ik ‘s ochtends nog met Michelle (de moeder van Zinnia) en de kids door het bos gaan wandelen. Heerlijk, de kinderen hadden veel pret. Later sloten Kim en John (de vader van Zinnia) zich ook aan voor een lekkere pizza-lunch. Zowel John als ik hadden sneeuw-vrij, een preventieve maatregel om te voorkomen dat mensen op weg terug van hun werk vast kwamen te zitten in de sneeuw. Tijdens de lunch begon het inderdaad te sneeuwen dus we hebben niet al te laat afscheid genomen en zijn teruggeploegd naar ons eigen huisje door de sneeuw. Quin vond het natuurlijk fantastisch.
Het heeft die avond, nacht, ochtend en middag aan een stuk door gesneeuwd. Er waren wel wat mensen op straat maar slechts sporadisch. Ook wij konden niet naar buiten, zeker niet met de kinderen. In de loop van zaterdagmiddag ging de sneeuwbui over in een echte sneeuwstorm (blizzard), gaaf om een keer te zien hoe de wind de sneeuw door de straten blies. Kim en ik begonnen ons wel even af te vragen of het ooit nog op ging houden, maar zaterdagavond begon het sneeuwen inderdaad af te nemen. Uiteindelijk is bij ons tussen de 50 en 60cm sneeuw gevallen in 30uur tijd. Supertof om een keer mee te maken.
Zondagochtend trokken wij de kids meteen hun sneeuwoutfits en snow boots aan en gingen we op pad. Het was schitterend: nog heel rustig, stralende zon, en heeeeeeeeeel veeeeeeeeeeeeeeeeel sneeuw! Joaquin heeft er flink doorheen gerold. We hebben heerlijk gewandeld (op de weg, op de stoep was helemaal geen optie) en we hadden ontzettend mazzel omdat iemand een slee had achtergelaten langs de kant van de weg. Daar heeft Joaquin erg veel plezier van gehad. De heren waren vervolgens zo moe dat ze in slaap vielen terwijl Kim en ik nog een lekkere wandeling naar de Potomac hebben gemaakt. Ook daar was het prachtig, de rivier was helemaal dichtgevroren en natuurlijk weer heel veel sneeuw.
Maandag en dinsdag had vrijwel iedereen sneeuwvrij (inclusief ik dus). Van de ene kant heel leuk, van de andere kant heel frustrerend omdat ik al mijn proefpersonen moest afzeggen. Maar we hebben wel genoten van de sneeuwtijd. Maandag hebben we bijvoorbeeld een hele poos met Zinnia & Co gesleed en wederom geluncht, gezellig!
We hebben ook nog andere leuke dingen gedaan. Schaatsen natuurlijk (ieder weekend inmiddels), dit keer ook met de NASA’s erbij (de familie waarvan mama bij NASA werkt). Lekkere en gezellige lunches. Naar het raketmuseum (100e keer) met Zinnia, waar Quin en Zinnia ook nog onder de Sesamstraatfilm over de ruimte elkaar kusjes aan het geven waren. Ik dacht dat die fase nog een jaar of twaalf zou duren.
En ondertussen is het aftellen dus echt begonnen. Kim is voor de laatse keer vertrokken, opa voor de laatste keer gekomen. De uitnodigingen voor Joaquin’s afscheidsfeestje zijn uitgedeeld, de plannen om naar het vliegveld te gaan gemaakt. Een heel raar idee. Voor Joaquin zal het een zware dobber worden want hij heeft het hier zo naar zijn zin op school en met zijn vriendjes en vriendinnetjes. Ook ik vind het wel een beetje jammer. Natuurlijk zijn we wel superblij om weer herenigd te worden met Kim, maar we hebben hier toch inmiddels ook wat leuke contacten gelegd.
Morgen gaan Quin en ik in ieder geval nog met de NASA’s skieeen op een berg hier in de buurt, daar hebben we heel veel zin in!
Nog een fijn weekend allemaal en voor de zuiderlingen: Alaaf!
Liefs van ons allemaal.
-
08 Februari 2016 - 14:45
Lenie Hellebrekers_Linders:
Hallo Kiki en de Kids. Hartelijk dank weer voor het epistel. Jullie genieten daar geweldig dat
zal wel tegenvallen als jullie weer hier in dat kikkerlandje zijn maar ja aan alles komt
een einde. Mis je de carnaval niet? Ik ben gisteren met Bettina en Rob op stap geweest goed
geammuseerd het was ontzettend druk gelukkig was het nog goed weer geworden.
Mama heeft het druk gehad met loge"s dus die zal wel lekker m oe zijn.
Zo ik zou zeggen hou jullie je taai nog een paar weken dan zie ik jullie weer.
Groetjes van Oma en Bomma.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
